4 lipca 1980 r. – ks. Stanisław Stefanek TChr. biskupem pomocniczym diecezji szczecińsko-kamieńskiej

    Jako neoprezbiter przebywał do października 1960 r. w domu generalnym zgromadzenia w Poznaniu, pomagając okresowo na parafii w Sarbi, Pyrzycach i Goleniowie. Następnie był wikariuszem w parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Szczecinie oraz w okresie od 18 października 1960 r. do 20 sierpnia 1961 r. w parafii pw. św. Józefa w Stargardzie Szczecińskim Po powrocie ze studiów magisterskich na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim współpracował z duszpasterstwem akademickim w Poznaniu i Szczecinie. 2 lipca 1976 r. wybrany został wikariuszem generalnym Towarzystwa Chrystusowego i urząd ten pełnił do 12 lipca 1980 r.

    Nominowany na biskupa został 4 lipca 1980 r. jako biskup tytularny Forum Popilii. Sakrę otrzymał 24 sierpnia 1980 r. w katedrze szczecińskiej z rąk biskupa Kazimierza Majdańskiego oraz biskupa Bolesława Pylaka i biskupa Jana Gałeckiego. Jako dewizę obrał słowa „In omnibus Christus”.

    Jako biskup pomocniczy w diecezji szczecińsko-kamieńskiej pełnił urząd wikariusza generalnego w latach 1980-1996. Nadto 18 kwietnia 1981 r., został kanonikiem gremialnym kapituły katedralnej. Dnia 26 sierpnia 1980 r. w kurii biskupiej zostały mu powierzone sprawy zakonne i duszpasterskie z opieką nad referatami: duszpasterstwa rodzin, liturgii, duszpasterstwa akademickiego, duszpasterstwa inteligencji, duszpasterstwa nauczycieli i wychowawców, duszpasterstwa ministrantów, duszpasterstwa powołań, duszpasterstwa trzeźwości, duszpasterstwa środków społecznego przekazu, ekumenicznego. Po reorganizacji wydziału duszpasterskiego w kurii z dniem 31 maja 1982 r. jego opiece powierzona została sekcja: duszpasterstwa rodzin, nauki i kultury katolickiej. Kolejne zmiany nastąpiły 28 sierpnia 1991 r., kiedy to biskup diecezji dokonał przekształceń organizacyjnych kurii. W wyniku tych modyfikacji biskup Stefanek został moderatorem: sekcji duszpasterstwa rodzin, sekcji katechetycznej, diecezjalnego domu rekolekcyjnego, „Caritas” diecezjalnej i domu samotnej matki. Analizując działalność biskupa Stanisława w Kościele szczecińskim, można wyróżnić trzy główne płaszczyzny pracy duszpasterskiej: nauka i kultura katolicka, małżeństwa i rodziny oraz szkolnictwo i katecheza.

    Jeśli chodzi o pierwszy nurt działalności biskupa należy zaznaczyć, że był on patronem, organizowanych przez Szczeciński Klub Katolików, Dni Kultury Chrześcijańskiej. Osobiście zabiegał o udział w imprezach przedstawicieli polskiej kultury i angażował przedstawicieli szczecińskiego środowiska twórczego. W tym nurcie trzeba też widzieć zaangażowanie biskupa Stefanka w promowanie i rozwój diecezjalnego periodyku „Kościół nad Odrą i Bałtykiem”. Sufragan już jako student Katolickiego Uniwersytetu Katolickiego miał możliwość, poprzez głoszone rekolekcje, spotkać się ze środowiskiem akademickim Szczecina. I jak się później okazało doświadczenia z czasów studenckich zaczęły dawać owoce w posłudze biskupiej, gdyż jako jeden z celów swojej działalności w Szczecinie, postawił rozwinięcie i zaktywizowanie duszpasterstwa akademickiego miasta.
    Drugą płaszczyzną działalności biskupa-chrystusowca w lokalnym Kościele było „umiłowanie rodziny”. Wyraziło się to przede wszystkim w tym, że ordynariusz powierzył mu też troskę nad powołanym w Szczecinie 18 sierpnia 1979 r. punktem konsultacyjnym Instytutu Studiów nad Rodziną Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W dzieło to zaangażował on nie tylko kompetentnych szczecińskich księży, ale także pracowników instytutu i wykładowców Uniwersytetu Szczecińskiego.
    Jak już powyżej wspomniano biskup Stefanek pełnił funkcje związane z troską o rodzinę nie tylko w Kościele partykularnym. Ta idea służenia rodzinie towarzyszyła biskupowi od dnia jego konsekracji. Kolejnym miejscem szczególnej działalności sufragana była katechizacja w diecezji. Jako wikariusz generalny wspomagał biskupa diecezji w wizytacjach kanonicznych parafii i czynnościach liturgicznych. Sufragan odpowiadał też za budową domu rekolekcyjnego, Karmelu Miłości Miłosiernej oraz seminarium duchownego, zostając jego pierwszym rektorem w okresie od 26 maja 1982 r. do 11 listopada 1986 r.

    Należał tez do Komisji ds. Misji oraz Konsulaty przy Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce. W ramach Konferencji Episkopatu Polski był od 1980 r. członkiem, a od 10 marca 1994 r. przewodniczącym Komisji ds. Rodzin, zamienionej w 1997 r. na Radę ds. Rodzin. W latach 1980-1989 należał do Komisji ds. Misji, a od 1980 do 1994 r. do Komisji ds. Zakonnych i w latach 1989-1994 do Komisji ds. Liturgii. Od stycznia 1993 r. jest członkiem Prezydium Papieskiej Rady ds. Rodzin.

    Dnia 26 października 1996 r. został ustanowiony przez papieża Jana Pawła II ordynariuszem diecezji łomżyńskiej. Kanoniczne objęcie rządów nastąpiło 28 października 1996 r., a uroczysty ingres do katedry św. Michała Archanioła w Łomży odbył się 17 listopada tegoż roku.

    Przygodę z nauką biskup rozpoczął w okresie od 1 października 1961 r. do 30 czerwca 1965 r., kiedy studiował na Sekcji Biblijnej Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie uzyskał stopień magistra teologii. Po powrocie do Poznania od 1965 do 1980 r. był wykładowcą egzegezy Starego Testamentu w wyższym seminarium swojego zgromadzenia. Od września 1968 r. przez cztery lata pełnił też funkcję asystenta dyrektora studiów filozoficzno-teologicznych i wicerektora. Przez alumnów ceniony był za umiejętność dostrzegania spraw istotnych i ważnych, bez angażowania się w sprawy drobiazgowe i bagatelne. Jako wykładowca potrafił rozbudzić zamiłowanie do czytania i studiowania Pisma Świętego. Do egzaminów wystarczała istota zagadnienia, a szczegóły – jak mawiał – można sobie zawsze doczytać. W okresie pobytu w seminarium prowadził również prelekcje z zakresu biblistyki w Klubach Inteligencji Katolickiej w Poznaniu, Toruniu i Wrocławiu. 20 listopada 1972 r. uzyskał misję kanoniczną od prymasa Polski zezwalającą na prowadzenie wykładów na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej. Tam też w 1976 r. został asystentem, a w 1980 r. starszym wykładowcą. Z dniem 15 czerwca 1972 r. ks. Stefanek przestał pełnić obowiązki wicerektora i został skierowany do kontynuowania studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Edukację uwieńczył 13 czerwca 1980 r. w Warszawie promocją doktorską z nauk biblijnych. Stopień naukowy uzyskał na podstawie dysertacji Wyrocznia Balaama (Lb 22-24) i ich relektura w tradycjach prorockich, której promotorem był ks. prof. Jan Łach. W latach 1975-1976 prowadził wykłady z Pisma Świętego w paradyskim seminarium duchownym. Od 1983 r. sprawował obowiązki wicedyrektora, a następnie w 1993 r. przejął po arcybiskupie Majdańskim obowiązki dyrektora Instytutu Studiów nad Rodziną Akademii Teologii Katolickiej w Łomiankach koło Warszawy.

    Stanisław Stefanek jest autorem książek: Mowy Balaama w reinterpretacji prorockiej, Lublin 1980; Rodzina Bogiem silna nadzieją polskiej wsi. Rekolekcje dla rolników i mieszkańców wsi (Sokoły 13-16 marca 2003 r.), i A prawda was wyzwoli. Biskup jest też autorem rozważań i homilii opublikowanych w: Ze stołu Słowa Bożego. Komentarze do trzyletniego cyklu czytań mszalnych, red. J. Pytel,; W Dzień Pański. Homilie na niedzielę i święta, red. M. Kamieński,; Rozmowy w Nazarecie, („Kościół nad Odrą i Bałtykiem” 1990-92 r.) Ponadto napisał artykuły z cyklu: W Kościele domowym, („Kościół nad Odrą i Bałtykiem” 1994 r.), Międzynarodowy Rok Rodziny w Kościele, („Słowo” 1994), List do Rodzin, („Msza Święta” i „Niedziela” z 1994 r.); List do Ojca, („Polska Rodzina” 1995 r.) i „Evangelium vitae”. O wartości i nienaruszalności życia ludzkiego, („Kościół nad Odrą i Bałtykiem” 1995 r.) Biskup Stanisław jest również autorem osiemdziesięciu ośmiu artykułów naukowych i opracowań oraz stu trzynastu artykułów popularnonaukowych, które były drukowane, oprócz wspomnianych wyżej, m. in. w takich periodykach jak: „Ateneum Kapłańskie”, „Communio”, „Głos dla Życia”, „Homo Dei”, „Nasz Dziennik”, „Polish Daily News”, „Powiernik Rodziny”, „Przewodnik Katolicki”, „Rodzina Radia Maryja”, „Różaniec”, „Sprawy Rodziny”, „Studia nad Rodziną”, „Szczecińskie Studia Kościelne”, „Theologie und Glaube” oraz „Życie i Myśl”.
    Zainteresowania biskupa dotyczyły problemów społeczno-wychowawczych, polityki, spraw międzynarodowych i turystyki. Poza literaturą zawodową ulubione publikacje dotykały tematyki z zakresu polityki i psychologii społecznej.